Lichaamstaal heb ik als kind goed leren verstaan. Lichamelijk voelde ik de liefde van mijn ouders die niet altijd in woorden werd uitgedrukt. Het mooie aan de taal van het lijf is dat het eerlijk en gevoelsmatig is. Luisteren naar wat mijn gevoel te vertellen heeft, helpt mij in mijn continue ontdekkingstocht om werkelijk mezelf te zijn in aanwezigheid van anderen.

‘Ik laat mijzelf aan je zien zodat je ervaart dat jij ook zichtbaar kunt worden’  

 

Aanpassen aan wat anderen van mij verwachten gaat me makkelijk af maar brengt me meestal niet waar ik wil zijn. De zoektocht naar mijn identiteit en seksualiteit hebben me geleerd te vertrouwen op mijn eigen gevoel. Mijn lichaam geeft precies aan waar mijn grenzen en behoeften zijn. Het is de kunst er werkelijk naar te luisteren. Elke dag opnieuw.

 

‘Ik raak je (aan) dan voel je weer wie je bent en dat je leeft.’

Het raakt mij om mensen te zien worstelen in de liefde omdat ik er ook zelf mee heb geworsteld. Die worsteling heeft altijd te maken met de wisselwerking tussen verstand en gevoel. De keuzes die ik maak op gevoel zijn het meest duurzaam. Dat is niet altijd makkelijk omdat het ook kan betekenen dat ik daamee de verbinding met anderen verlies. Gelukkig heb ik ervaren dat trouw zijn aan mezelf niet betekent dat ik een ander kwets.

 

‘Ik verbind met met jou zodat jij weer vertrouwen, ontspanning en energie ervaart.’ 

Vroeger dacht ik dat je eerst van jezelf moest houden voordat je van een ander kunt houden. Het is andersom. Liefde voor jezelf begint bij liefde ontvangen van een ander. Vanuit de liefde die ik in me heb begeleid ik mensen in de liefde. Dit kan ik doen zolang ik de liefde in mijzelf blijf voeden. Daar zal ik altijd anderen voor nodig hebben.

 

‘Ik voel me vrij om jou uit te nodigen en uit te dagen je niet anders voor te doen dan je bent’